به نام خدا

   پیامبران معصوم اند ،هم قبل از ابلاغ رسالت وهم بعد از آن چون اگر از عصمت تامه برخور دار نباشند به مجرد احتمال خطا واشتباه از سوی پیامبران، مردم  دیگر ایشان را قابل اعتماد وتبعیت نمی دانند.

     مرحوم خواجه نصیر الدین طوسی (ره) در کتاب تجرید الاعتقاد که از معتبر ترین وموجزترین منابع فلسفی کلامی شیعه است ،می نویسند : «ویجب فی النبیّ العصمة؛ لیحصل الوثوق فیحصل الغرض و...»

مرحوم علامه حلی (ره)در شرح مطالب محقق طوسی می فرمایند:

شیعیان (امامیه) معتقدند که پیامبران باید از همه ی گناهان وخطاها چه کبیره چه صغیره چه عمدی چه سهوی منزه ومعصوم باشند .

ایشان در شرح سه دلیل مرحوم خواجه ی طوسی حکیم قدوسی (که ما یکی از آنها را ذکر می نماییم )می فرماید: 

    اگر حتی احتمال داده شود که انبیاء کاذب یا عاصی باشند کافی است برای اینکه اعتماد جامعه از ایشان سلب شود چون هر نهی وامری که از طرف خدا به امت ابلاغ کنند ذهنیت وتصور امت این است که : شاید دروغ می گویند،شاید عمل شان مبغوض مولی است ؛ در نتیجه از ایشان متابعت وپیروی نمی کنند واگر از پیامبری پیروی نکنند نقض غرض است ( چون غرض خدا وند از ارسال رسل ابلاغ امر ونهیش به امت ومتابعت جامعه از پیامبران است) ونقض غرض قبیح بوده وفعل قبیح از مولای حکیم صادر نمی شود لذا برای رسیدن به هدف از بعثت انبیا ،باید آنان پاک ومعصوم باشند ./.

{کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد ، علامه حلی ، مقصد چهارم (النبوة) ، مسأله سوم (فی وجوب العصمة) }